laat ik beginnen met één van de voor mij meest fundamentele begrippen: stress.
Stress heeft voor mij te maken met verwachtingen. Ofwel verwachtingen bij jezelf waar je aan wil voldoen, ofwel verwachtingen bij anderen waar je wil aan voldoen of denkt aan te moeten voldoen - wat eigenlijk niet meer is dan het eerste, maar dan met een omweg. Want je kiest toch om te willen voldoen aan datgene waar je aan denkt te moeten voldoen, niet?
Bij mij had het te maken met verwachtingen naar mezelf als gevolg van het willen voldoen aan de verwachtingen van anderen. En ik kan op dit moment niet met zekerheid zeggen of ik nu al dan niet het antwoord heb gevonden op de impliciet gestelde vraag: "hoe ga je daarmee om?"
En dat is verder niet relevant. Want het gaat om wat die stress heeft veroorzaakt:
Ik ga er met een kleine omweg naartoe. Er zijn twee belangrijke zaken te vertellen over tijd. Ten eerste, loopt die in één richting. We kunnen niet terug, met allerlei implicaties. ten tweede lijkt die tijd opgedeeld in twee soorten periodes:
periodes van zekerheid, vastheid, stabiliteit en peridoes van chaos, onzekerheid, variabiliteit, veranderlijkheid.
Wij mensen zijn niet altijd fan van die tweede soort. We hebben altijd wel een paar niveaus waarop we vasthouden aan... "wie we zijn", "wat we hebben", "hoe het is" en ideeën als "ons denken is altijd vrij", ...
En toch zijn nét die periodes vaak de interessantste. Omdat er in die periodes vaak "eenvoudiger" veranderingen voet aan de grond krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten